W noc, gdy królestwo upadło, a cała rodzina królewska została stracona, Clarisse była pewna, że i ona zginie. Lecz wtedy usłyszała coś niespodziewanego: „Nie można skazać na śmierć kogoś, kto nie ukończył osiemnastu lat. Ale w dniu twoich osiemnastych urodzin to ja cię zabiję.” Tak oto Clarisse otrzymała dziesięć lat życia. Jako „więzień” zostaje zesłana na północ, a przed wyjazdem prosi księcia tylko o jedno: „Czy mogę zabrać ze sobą mojego przyjaciela? To mój jedyny przyjaciel.” A tym, co Clarisse trzymała w dłoniach... Był zwykły kamień?!